11 Mayıs 2011 Çarşamba

üretmeliyim, üretmeliyim, üretmeliyim...

Belki üç kere yazarsam başlayabilirim, bir şeyler üretmeye... Ha deyince oluvermeyecek biliyorum ama bir yerden de başlamalıyım...


18 aydır evdeyim. 9 ay hamilelikle geçti. Ardından da kızımı kucağıma alınca uykuydu, gazdı, dişti derken bi 9 ayı daha geride bıraktık. Bu süre içinde ben sadece "ev hanımı" ve "anne" olarak nefes alıp verdim. Hatta son zamanlarda "ev hanım"lığından kaytarıyorum, keza "anne" olmak daha çok vaktimi alıyor=) Şikayetçi miyim asla!
Ama artık bi şeyler yapmak istiyorum. Hayatıma ruh katmak istiyorum. Bir şeylere emek vermek istiyorum. Evet çocuk yetiştirmek dünyanın en zor ama en güzel deneyimi, her anından bebeğe bakan anne-babanın yoğun emeği var... Ama benim de kendi hayatıma dair hayallerim, yapmak istediklerm var... Hayallerim olmadan, kızımın hayallerinin peşinden gitmesini nasıl söyleyebilirim ki!  Sırf bu yüzden bile hayallerimi hayata geçirmek istiyorum.
Dikiş dikmek istiyorum, kendi elbisemi kesip biçmek. Yemek yapmak istiyorum, daha önce yemediğim, yapmadığımdan. Kendi sebzemi yetiştirmek istiyorum, dalından koparıp yemek istiyorum ben de! Çıplak ayakla çimlere basmak istiyorum! Olabildiğince çok gezmek istiyorum; dağda, bayırda, yaylada. Çıkmak istiyorum artık avmlerden, marketlerden...
Ben de varım! Burdayım. Okuduğum kitapla, izlediğim filmle, diktiğim kumaşla, suladığım çiçekle... Hayatıma kattığım değerle, ruhla...